...Λόγια ......λογια που τρυποουν τη καρδια σαν ενα δυκοπο μαχαιρι λογια που πληγονουν λογια σκληρα που τριγυρνουν ακομα στο κεφαλι μου..... . Ειναι πλεον αργα καθομαι σε μια καρεκλα και απλα σκευτομαι σκευτομαι τι μπορει να φταιει...σκευτομαι το ποτο ισως εχει θολωσει το μυαλο μου τοσο οσο να μην μπορω να δω τη μορφη σου ...μια μορφη που με πληγωνει πλεον .....σκευτομαι γιατι ακουγοντας τα λογια γυρνοντας σπιτι και μενοντας κλισμενος σε νοητο κελι σκεψης ωστε να σε κρατισω εξω απο αυτο..δε θλεω να σε αντικρισω...και ομως ο θεος δε με λυπατε σε φερνει διπλα εκει που παω απεναντι μου....και ειναι η πρωτη φορα που αυτα τα ματια με πληγονουν τοσο πολυ...δε εχω κουραγιο να τα βλεπω...δε αντεχει η καρδια μου ματωνει ομως εισαι το ιδιο ομορφη οπως ησουν παντα εχεις αυτη τη λαμψει στην οποια δε μπορω να αντισταθω....μου ειναι δυσκολο δε αντεχω προσπαθω να πνιξω τα αισθηματα μου και το πονο μεσα σε ενα μπουκαλι μισοτελιομενης μπυρας .....και σε ενα πολεμο απο πικροχολα σχολια......Η ωρα περναει φευγεις ..και χερετας με ενα απλο γεια το μπουκαλι σπαει η καρδια μου το ιδιο ....γυριζω σπιτι και προσπαθω να μαζεψω τα κομματια που αφησες πισω σου....γεμιζω ενα ποτηρι με κρασι ......και καθομαι......βλεπω κοιταω μεσα στο κρασι και βλεπω το πρωσοπο μου πινω μια γουλια και ξανακοιταω αυτη τη φορα εχει εμφανιστει το δικο σου πρωσοπο..που με κοιταει τα ματια μου θολωνουν..οχι δε μπορω κλεινω τα ματια αλλα η οψη σου συνεχιζει να εμφανηζετε μπροστα μου τα ανοιγω....και νιωθω τα μαγουλα μου υγρα....το ποτηρη εχει ξεχιλισει αλλα οχι απο το κρασι απο το ποταμι που τρεχει απο τα ματια μου και μενω παγωμενος εδω για ωρες ατελιοτες......και το ποτηρι ακομα φενετε γεματο....
Ζω......ακομη ζω σε μια σκηνη που ολα στα εδωσα......νικημενος φυγας ηταν λαθος μου που στο φανερωσα...........
